ប្រវត្តិភូមិដូនទាវ

កាលពីក្រោយឆ្នាំ១៧៩៥ គ្រួសារចៅហ៊ាបែន​​ មកពី​លង្វែក​​​ ដែលក្រោយមកគេហៅថា គ្រួសារអភ័វង្ស ដែលគ្រប់គ្រង់ខេត្តបាត់ដំបង​​ និង សៀមរាបទាំងមូល។ គាត់ជាមេត្រកូលអភ័យវង្ស​ ដែលតំណចុងក្រោយនៃគ្រួសារនេះគឺ លោកកថាថនឈុំ ដែលជាខ្សែរចុងក្រោយគេនៃ គ្រួសារត្រកូលអភ័យវង្ស នេះ។ ចៅហ្វ៊ាបែន មានប្រពន្ធមួយឈ្មោះ នាងទាវ ។ បើតាមឯកសារ ព្រះគ្រូសិរីសត្ថា កែវសាង បាននិយាយថា ថ្ងៃមួយ នាងទាវ ដែលជាប្រពន្ធ របស់ចៅហ្វ៊ាបែន មានការនឹករលឹកស្រុកកំណើតខ្លួនខ្លាំងពេក ក៏សុំលាចៅហ្វ៊ាបែន ត្រលប់ទៅស្រុកវិញ តែចៅហ្វ៊ាបែន មិនព្រមអនុញ្ញាតិអោយត្រលប់ទៅស្រុកវិញទាល់តែសោះ។

នាងទាវក៏លួចរត់តាមទូក តាមស្ទឹងសង្កែត្រលប់ទៅស្រុកវិញ។ សុំបញ្ជាក់ថា កាលសម័យនោះ ការធ្វើដំណើរទៅស្រុកខ្មែរ (ហៅថាស្រុកខ្មែរ ដោយសារពេលនោះបាត់ដំបង ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សៀម) ត្រូវធ្វើដំណើរពីកំពង់ផែនៅមុខ ព្រែកមហាទេព (សព្វថ្ងៃ មុខមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្ត) រួចឆ្ពោះទៅកំពង់ផែ ធំដែលប្រសព្វរវាងបាត់ដំបង និង ស្រុកខ្មែរ គឺនៅ បាក់ព្រា ដែលជាកំពង់ផែដ៏សំខាន់ របស់បាត់ដំបង។ នៅពេលនោះ ចៅហ្វ៊ាបែន ក៏ដឹងទាន់ ក៏ចាត់បាវបំរើរបស់ខ្លួន អោយតាមនាងទាវ ដោយបញ្ញាតិថា បើទាន់ត្រង់ណាអោយសំលាប់ចោលត្រង់នោះ ។ ពួកបាវបំរើ ក៏តាមទាន់នាងទាវ ហើយសំលាប់ក៏សំលាប់នាងទាវដោយកប់ត្រង់ ក្បាលជ្រោយដូនទាវ (សព្វថ្ងៃជ្រោយនោះជាផ្លូវកោងខ្លាំង ទីមួយ បើយើងជិះពីវត្តក្តុលទៅ ផ្សារដូនទាវ)។
ក្រោយមកខ្មោចនាងទាវក៏ខ្លាចជាបីសាច សំរាប់ទទួលក្រយាបូជាពីអ្នកដំណើរតាមស្ទឹងសង្កែទៅមក។ ហេតុនេះហើយទើប គេហៅម្តុំនោះថា ដូនទាវ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ៕

ទោសប្រហារជីវិត សម័យលោកម្ចាស់

រូបភាពតំណាង

មុនឆ្នាំ​ ១៩០៧​​ កំឡុងពេលបាត់ដំបងស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកម្ចាស់​ មានការកាត់ទោសប្រហារជីវិត​ ដល់ជនណាដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើសខុស នឹង ច្បាប់ដែល​លោកម្ចាស់តែងតែបង្កើតអោយគោរពតាមតែទំនើងចិត្ត​។ ការកាត់ទោសប្រហារជីវិត​ គឺគេប្រើដាវដើម្បីកាត់ក្បាល។​ ដាវដែលប្រើសំរាប់ប្រហារជីវិតរបស់លោកម្ចាស់​ មានឈ្មោះថា​ ស្រីខ្មៅ។​

អ្នកស្រុកតែងនិយាយថា ដាវស្រីខ្មៅនេះ មុដខ្លាំងណាស់ គឺគេអាចកាប់ទៀនដែលដោតបញ្ឈរអោយដាច់ជាពីរបានដោយមិនដួល​ លុះត្រាតែយើងយកដៃទៅប៉ះ​ ទើបទៀននោះដួល។ ដាវនេះមានតំណមខ្លាំងណាស់​ តែកាលណាដកចេញពីស្រោមហើយ​ គឺត្រូវតែកាត់ក្បាលអោយបាន២នាក់។​ ដោយសារតែមនុស្សសម័យនោះ​ មានភាពស្លូតត្រង់ ​មានថ្ងៃមួយដល់ថ្ងៃត្រូវប្រហារជីវិតជនល្មើស ជនល្មើសក៏ត្រូវធ្វើដំណើរទៅមាត់រណ្តៅ​ ដើម្បីធ្វើការប្រហារជីវិត​ តែដោយសារថ្ងៃនោះ​ អ្នកទោសមានតែម្នាក់ ពិជ្ឍឃាត ក៏ប្រាប់អ្នកទោសថា​ មិនមានដៃគូ ដូចនេះអ្នកទោសអាចទៅផ្ទះវិញ ដោយរស់នៅជុំបងប្អូនធម្មតា រង់ចាំដល់ថ្ងៃមានដៃគូ។ ​លុះដល់ថ្ងៃមានគូ ភ្នាក់ងារខាងតុលាការ ក៏ទៅហៅអ្នកទោសដល់ផ្ទះ ដើម្បីយកមកប្រហារជីវិត។ រណ្តៅប្រហារជីវិត​ ត្រូវបានគេជីកនៅខាងកើតស្ទឹង ម្តុំត្រង់ស្ពានរថភ្លើង​( បច្ចុប្បន្នម្តុំ​ផ្លូវភូមិចិន ហួសជិតដល់ស្ពានរថភ្លើងរួចបត់ឆ្វេង) ។ ពេលទៅដល់មាត់រណ្តៅ គេចាប់អ្នកទោសអោយលត់ជង្គង់​ គេមិនចង់ដៃ ឬ​ ជើងទេ គឺគេយកតែក្រណាត់ខ្មៅមកចងបិទភ្នែកអ្នកទោសតែប៉ុណ្ណោះ។ គេសៀតផ្កាក្រហមនៅត្រចៀកអ្នកទោសផងដែរ។  ហេតុនេះហើយ ទើបចាស់ៗសម័យនោះ ហាមក្មេងៗ មិនអោយលេងចងសៀតផ្កាក្រហមនៅត្រចៀកឡើយ ព្រោះវាដូចជាអ្នកទោសដែលគេរៀបនឹងប្រហារជីវិត ។ពេជ្ឍឃាត មានពីរនាក់​ មួយជាអ្នកឈរខាងមុខ​​ ឈរជន្លរដាវដាក់អ្នកទោស  មួយទៀតជាអ្នកកាត់ក្បាលឈរនៅខាងក្រោយ រួចគេទំលាក់អ្នកទោសចូលរណ្តៅ ហើយគេយកក្បាលទៅដោតនៅនឹងផ្លូវរ៉បមាត់ស្ទឹង ជិតស្ពានរថភ្លើងសព្វថ្ងៃ។

ទោះបីជាការកាត់ទោសធ្វើឡើងសាហាវយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅតែមានអ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើស  មិនលស់ពេលដែរ៕

ប្រវត្តិភូមិកំពង់ក្របី

កាលពីមុនឆ្នាំ ១៩០០ ផ្លូវចាប់ពី ផ្លូវបំបែកវត្តឯករស្មី រហូតដល់ កែងក្រុមហ៊ុនLG សាខាខេត្តបាត់ដំបង (សព្វថ្ងៃ ផ្លូវលេខ ១២១) ជាផ្លូវលំមួយ ដែលអ្នកស្រុកតែងតែនាំក្របីមកផឹកទឹក នៅស្ទឹងសង្កែជារឿយៗ ។ ហេតុដូចនេះហើយទើបគេហៅកន្លែងនោះថា កំពង់ក្របី ។ លុះក្រោយមកក៏ក្លាយទៅជា ឈ្មោះថា "ភូមិកំពង់ក្របី" រហូតដល់សព្វថ្ងៃ នេះទៅ៕

កាលបរិច្ឆេទ ព្រឹត្តការណ៏អុំទូក សំរាប់ខេត្តយើង

សំរាប់ឆ្នាំនេះ ការប្រកួតប្រណាំងអុំទូក នៅខេត្តយើង ​នឹងត្រូវធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី ១៥ - ១៦ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០១៦ ដែលត្រូវនឹងថ្ងៃចេញព្រះវស្សាផងដែរ។ ក្នុងព្រឹត្តការណ៏នេះ ក៏នឹងមានការប្រណាំងទូក ប្រគុំតន្ត្រី លក់ផលិតផល បង្ហោះគោម និង បាញ់កាំជ្រួចនៅពេលរាត្រីផងដែរ។ អាស្រ័យហេតុនេះ សូមបងប្អូនទាំងអស់កុំភ្លេចចូលរួម អោយបានច្រើនកុះករ ដើម្បីអោយកម្មវិធី កាន់តែ អធិកអធម ព្រមទាំងលើកទឹកចិត្ត ដល់កីឡាករអុំទូកខេត្តយើង ដើម្បីត្រៀមទៅប្រកួតប្រណាំងអុំទូកថ្នាក់ជាតិ នៅរាជធានីភ្នំពេញផងដែរ៕

រូបភាព : Sotheara GBS

ក្រុងបាត់ដំបង នាពេលយប់ មើលពីលើដោយ CMK Photogray

តិចច្រលំថាស្រុកគេទៅ!? មិនមែនទេណា គឺក្រុងបាត់ដំបងយើងហ្នឹងឯង។ រូបនេះត្រូវបានថតដោយក្រុមថតរូប CMK Photography កាលពីថ្ងៃទី ១៣ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៦ វេលាម៉ោង ៩យប់។ ទិដ្ឋភាពនេះ យើងអាចមើលឃើញបណ្តោយផ្លូវលេខ ១ នៅខាងស្តាំដៃ និង ផ្លូវលេខ ១៥៩ នៅខាងឆ្វេងដៃអមសងខាងស្ទឹងសង្កែ ដែលស្ថិតនៅកណ្តាលរូបភាពនេះ។ ទិដ្ឋភាពរួមនេះ យើងអាចមើលឃើញទាំងមូលនៃ សង្កាត់រតនៈ និង សង្កាត់ស្វាយប៉ោ ដែលជាសង្កាត់ធំៗ ២នៅក្នុងក្រុងបាត់ដំបង ភ្ជាប់ជាមួយដោយ ស្ពាន ៣ គឺ ស្ពាន ឯកឧត្តម ស ខេង ស្ពាន សម្តេចអគ្គមហាសេនាបតី តេជោ ហ៊ុន សែន  និង ស្ពានថ្មចាស់ ដែលភ្ជាប់ សង្កាត់ទាំងពីរ នៅលើស្ទឹងសង្កែ។ តើទាំងអស់គ្នាគិតយ៉ាងណាដែរចំពោះរូបភាពនេះ?

រូបភាព : CMK Photograpy

រូបភាពសាលាខេត្ត និង ស្ពានថ្មចាស់ ពីក្រុងបាត់ដំបង យេីង

នេះគឺជាប្រជុំុំរូបភាព នៃសាលាខេត្តបាត់ដំបង និង ស្ពានថ្មចាស់ របស់ក្រុងយេីង នាពេលល្ងាច និង យប់។ តេីបងប្អូន គិតថាយ៉ាងណាដែរ? ចុះបងប្អូនដែលនៅឆ្ងាយមិនសូវបានមកលេង មានអារម្មណ៏នឹកឬយ៉ាងណា?

ប្រភពរូបភាព : Facebook Page បាត់ដំបង ជាទីកំណេីតខ្ញុំុំ

Gentle Man រាំដោយក្រុមកាតូលិកបាត់ដំបង

នេះគឺជាក្បាច់រាំរបស់ក្រុមកាតូលិកបាត់ដំបង បែបការ៉ាតេដូ នៅក្នុងក្រុងបាត់ដំបង ផ្លូវលេខ១ ជាប់មាត់ស្ទឹងសង្កែ។ ក្បាច់រាំនេះបានទាក់ទាញ ចំណាប់អារម្មណ៏ទស្សនិកជនយ៉ាងច្រេីនកុះករ។ តេីអ្នកយល់យ៉ាងណាដែរ

ឯឧ,ចន្ទ័ សុផល អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង អញ្ជើញនាំយកថវិកាសំភារៈគ្រឿងឧបភោគបរិភោបទៅសំណេះសំណាលជូនបងៗនគរបាល

នារដូវភ្ជុំបិណ្ឌ💕ឯឧ,ចន្ទ័ សុផល អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង💕ឯឧ,អ៊ុយ រី ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាខេត្ត ព្រមទាំងប្រតិភូអមដំណើរ💕អញ្ជើញនាំយកថវិកាសំភារៈគ្រឿងឧបភោគបរិភោបទៅសំណេះសំណាលជូនបងៗនគរបាលមិនបានមកស្រុកកំណើតនារដូវភ្ជុំបិណ្ឌ😍នៅវរៈសេនាតូចនគរបាលការពារព្រំដែនគោកលេខ៨១៧(ស្រុកសំពៅលូន)&លេខ៨១៩(ស្រុកកំរៀង) ខេត្តបាត់ដំបង💕💕💕💕

អត្ថបទ និង​​​​​​ រូបភាព : Leang Veasna (Facebook)

ប្រវត្តិលោកតាដំបងក្រញូង [ភាគទី២]

នៅពេលដែលនាយញូងកំពុងតែមានកម្លាំងកើនមហិមាដូចដំរីសារប្រាំពីរ ស្រាប់តែមានដំបងមួយបានលេចចេញមកធ្វើជាអាវុធ។ គឺដំបងឈើគ្រញូងមានប្រវែង ប្រាំហត្ថមួយចង្អាម។ នាយញូងចាប់យកដំបងនោះមកគ្រវី វិលញាប់ស្មេ ដូចកងចក្រ ហើយនាយក៏អាចហក់លោតបានដល់កម្ពស់ទៅ ១៥ហត្ថផងដែរ។ មនុស្សម្នាទាំងឡាយដែលបានឃើញ ឬទ្ធិចេស្តារបស់នាយញូងខ្លាំងអស្ចារ្យដូចនេះ ក៏បានដាក់ឈ្មោះឱ្យថា ​ដំបងក្រញូង ជាប់ជារៀងដរាបរហូតមក។ ដឹងច្បាស់ថាខ្លួនមានកម្លាំង ខ្លាំងក្លាពូកែ លើសអស់មនុស្សធម្មតា ហើយ មានឬទ្ធិបុណ្យអំណាច នាយញូងក៏ចាប់ផ្តើម បែកគំនិតចង់សោយរាជ្យធ្វើជាស្តេចដូចដែលក្រុមជនកំណែនទាំងអស់ឱ្យឈប់កាប់ឈើសំរាប់យកទៅសង់ព្រះរាជវាំងស្តេច។ ក្រុមកំណែនទាំងអស់ត្រូវនាំគ្នាកាប់ឈើធ្វើជាដំបងព្រនង់វិញ និង នាំគ្នាកាន់អាវុធមានកាំបិត ដាវលំពែង ពូថៅ ព្រួញ ធ្នូ ស្នា ហើយនាំគ្នារៀបចំហ្វឹកហ្វឺនជា កងទ័ពដើម្បីចេញដំនើរ ទៅព័ទ្ធវាយវាំង ប្រហារស្តេចព្រះបាទចក្រព័ត្រ។ ប្រជាជនទាំងអស់បានស្មោះស្ម័គ្រនាំគ្នាមូលមីរដើរតាម ដំបងគ្រញូង ដូច្នេះគេអាចរួចពីកំណែន លែងនឿយហត់កាប់ឈើជញ្ជូថ្មបំរើស្តេចទៀត។

          ពង្សាវត្តាវត្តទឹកវិលប្រាប់ថា ដំបងគ្រញូងលើកទ័ព១០ម៉ឺននាក់ទៅឡោមព័ទ្ធព្រះមហានគរ។ ព្រះមហាក្សត្រព្រះនាម ចក្រព័ត្រគ្រានោះ ដែលកំពុងមានជំងឺរោគាព្យាធិយ៉ាង ទម្ងន់ ព្រះអង្គបានចែកទ័ពជាពីរផ្នែក ឱ្យចេញទៅទប់ទល់នឹងដំបងគ្រញូង។ ទ័ពផ្នែកទីមួយត្រូវចេញទៅក្រៅទីក្រុងវាយប្រយុទ្ធប្រឈមមុខផ្ទាល់នឹងសត្រូវ។ ឯទ័ពផ្នែកទីពីរត្រូវនៅប្រចាំការពារ ព្រះរាជធានី។ ការប៉ះទង្គិចរាំងជល់គ្នារវាងទ័ពទាំងពីរមានសភាព ខ្លាំងក្លាគួរឱ្យរន្ធត់។ ទាហានពលសេនាទាំងសងខាងស្លាប់និង របួសច្រើនមីរដេរដាស ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានទ័ពរបស់គ្រញូង ក៏ចាប់ផ្តើមមានប្រៀបជាង ហើយក៏យកបានជោគជ័យកំទេចទ័ព ទីមួយរបស់ស្តេច ព្រះចក្រព័ត្រ។ ដំបងគ្រញូងវាយសម្រុក រុលរុកតទៅមុខទៀត រហូតដល់ទៅព័ទ្ធជុំជិតព្រះនគរ។ ខាងព្រះមហាក្សត្រ នៅសល់តែទ័ព ទុកសម្រាប់ការពារ ទីក្រុងតែ ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាដូច្នេះក៏ដោយ ក៏ទ័ពរបស់ដំបងគ្រញូងនៅតែពុំអាចវាយ ដណ្តើមយករាជធានីបានដែរ។ កងទ័ពដំបងគ្រញូងឡោមព័ទ្ធព្រះមហានគរអោយរយៈពេល ២ខែហើយនៅតែមិនទាន់បានជ័យជំនះផ្តាច់ព្រ័ត្រទៀត។ ក្នុងឱកាសនោះដំបងគ្រញូង ចាត់ពលសេនាគ្រប់រូបឱ្យ ប្រដាប់ជាប់នឹងខ្លួននូវ ចន្លុះនិង ជ័រឈើ។ លុះយប់ជ្រៅកាលណា ដំបងគ្រញូង ក៏បញ្ជាឱ្យពលរេហ៏ ទាំងអស់វាយប្រហារសន្ធប់ យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ដាក់ជណ្តើរលោតផ្លោះឡើងកំពែង មហានគរ យ៉ាងរហ័សរហួន ហើយចាក់ស្រោចស្រព និង ដុតជ័រឈើ បោះចូលទៅលើផ្ទះសម្បែងក្នុងបរិវេណ ក្រុង។ មិនយូរប៉ុន្មាន កងទ័ពព្រៃរបស់ដំបងគ្រញូង ក៏វាយកំទេចទ្វារមហានគរ បានដោយជោជ័យ ហើយក៏រត់សម្រុកចូលវាយលុក រុករុល ប្រហារកាប់ចាក់យ៉ាងសាហាវឥតត្រាប្រណី ទៅលើកងទ័ពព្រះរាជា និង ប្រជាពលរដ្ឋស្លូតត្រង់ ទាំងប្រុសស្រីទាំងចាស់ ទាំងក្មេង ។ ក្នុងគ្រានោះ ព្រះមហាក្សត្រព្រះចក្រព័ត្រ ដែលកំពុងដែលមានជម្ងឺយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ផ្ទំនៅលឺព្រះទែន កាលបើលឺសូរស្នូរ អាវុធប៉ះ ទង្គិចគ្នា ឃើញភ្លើងកំពុងតែឆាបឆេះព្របរមរាជវាំង លឺសូរ សម្លេងស្រែកហ៊ោរ កញ្ជ្រៀវអឺងកង លាយឡំដោយការយំយែក ស្រែកឈឺចុកចាប់ព្រះអង្គខំប្រឹង ងើបឈរដេកព្រះខ័ន ដើម្បីចេញទៅតស៊ូ។ តែព្រះអង្គត្រូវដួលធ្លាក់មកលើព្រះក្រឡាបន្ទំវិញ ហើយសុគតក្នុងគ្រានោះទៅ។

សូមរង់ចាំអានបន្ត ប្រវត្តិលោកតាដំបងក្រញូង