នៅពេលដែលនាយញូងកំពុងតែមានកម្លាំងកើនមហិមាដូចដំរីសារប្រាំពីរ ស្រាប់តែមានដំបងមួយបានលេចចេញមកធ្វើជាអាវុធ។ គឺដំបងឈើគ្រញូងមានប្រវែង ប្រាំហត្ថមួយចង្អាម។ នាយញូងចាប់យកដំបងនោះមកគ្រវី វិលញាប់ស្មេ ដូចកងចក្រ ហើយនាយក៏អាចហក់លោតបានដល់កម្ពស់ទៅ ១៥ហត្ថផងដែរ។ មនុស្សម្នាទាំងឡាយដែលបានឃើញ ឬទ្ធិចេស្តារបស់នាយញូងខ្លាំងអស្ចារ្យដូចនេះ ក៏បានដាក់ឈ្មោះឱ្យថា ដំបងក្រញូង ជាប់ជារៀងដរាបរហូតមក។ ដឹងច្បាស់ថាខ្លួនមានកម្លាំង ខ្លាំងក្លាពូកែ លើសអស់មនុស្សធម្មតា ហើយ មានឬទ្ធិបុណ្យអំណាច នាយញូងក៏ចាប់ផ្តើម បែកគំនិតចង់សោយរាជ្យធ្វើជាស្តេចដូចដែលក្រុមជនកំណែនទាំងអស់ឱ្យឈប់កាប់ឈើសំរាប់យកទៅសង់ព្រះរាជវាំងស្តេច។ ក្រុមកំណែនទាំងអស់ត្រូវនាំគ្នាកាប់ឈើធ្វើជាដំបងព្រនង់វិញ និង នាំគ្នាកាន់អាវុធមានកាំបិត ដាវលំពែង ពូថៅ ព្រួញ ធ្នូ ស្នា ហើយនាំគ្នារៀបចំហ្វឹកហ្វឺនជា កងទ័ពដើម្បីចេញដំនើរ ទៅព័ទ្ធវាយវាំង ប្រហារស្តេចព្រះបាទចក្រព័ត្រ។ ប្រជាជនទាំងអស់បានស្មោះស្ម័គ្រនាំគ្នាមូលមីរដើរតាម ដំបងគ្រញូង ដូច្នេះគេអាចរួចពីកំណែន លែងនឿយហត់កាប់ឈើជញ្ជូថ្មបំរើស្តេចទៀត។
ពង្សាវត្តាវត្តទឹកវិលប្រាប់ថា ដំបងគ្រញូងលើកទ័ព១០ម៉ឺននាក់ទៅឡោមព័ទ្ធព្រះមហានគរ។ ព្រះមហាក្សត្រព្រះនាម ចក្រព័ត្រគ្រានោះ ដែលកំពុងមានជំងឺរោគាព្យាធិយ៉ាង ទម្ងន់ ព្រះអង្គបានចែកទ័ពជាពីរផ្នែក ឱ្យចេញទៅទប់ទល់នឹងដំបងគ្រញូង។ ទ័ពផ្នែកទីមួយត្រូវចេញទៅក្រៅទីក្រុងវាយប្រយុទ្ធប្រឈមមុខផ្ទាល់នឹងសត្រូវ។ ឯទ័ពផ្នែកទីពីរត្រូវនៅប្រចាំការពារ ព្រះរាជធានី។ ការប៉ះទង្គិចរាំងជល់គ្នារវាងទ័ពទាំងពីរមានសភាព ខ្លាំងក្លាគួរឱ្យរន្ធត់។ ទាហានពលសេនាទាំងសងខាងស្លាប់និង របួសច្រើនមីរដេរដាស ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានទ័ពរបស់គ្រញូង ក៏ចាប់ផ្តើមមានប្រៀបជាង ហើយក៏យកបានជោគជ័យកំទេចទ័ព ទីមួយរបស់ស្តេច ព្រះចក្រព័ត្រ។ ដំបងគ្រញូងវាយសម្រុក រុលរុកតទៅមុខទៀត រហូតដល់ទៅព័ទ្ធជុំជិតព្រះនគរ។ ខាងព្រះមហាក្សត្រ នៅសល់តែទ័ព ទុកសម្រាប់ការពារ ទីក្រុងតែ ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាដូច្នេះក៏ដោយ ក៏ទ័ពរបស់ដំបងគ្រញូងនៅតែពុំអាចវាយ ដណ្តើមយករាជធានីបានដែរ។ កងទ័ពដំបងគ្រញូងឡោមព័ទ្ធព្រះមហានគរអោយរយៈពេល ២ខែហើយនៅតែមិនទាន់បានជ័យជំនះផ្តាច់ព្រ័ត្រទៀត។ ក្នុងឱកាសនោះដំបងគ្រញូង ចាត់ពលសេនាគ្រប់រូបឱ្យ ប្រដាប់ជាប់នឹងខ្លួននូវ ចន្លុះនិង ជ័រឈើ។ លុះយប់ជ្រៅកាលណា ដំបងគ្រញូង ក៏បញ្ជាឱ្យពលរេហ៏ ទាំងអស់វាយប្រហារសន្ធប់ យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ដាក់ជណ្តើរលោតផ្លោះឡើងកំពែង មហានគរ យ៉ាងរហ័សរហួន ហើយចាក់ស្រោចស្រព និង ដុតជ័រឈើ បោះចូលទៅលើផ្ទះសម្បែងក្នុងបរិវេណ ក្រុង។ មិនយូរប៉ុន្មាន កងទ័ពព្រៃរបស់ដំបងគ្រញូង ក៏វាយកំទេចទ្វារមហានគរ បានដោយជោជ័យ ហើយក៏រត់សម្រុកចូលវាយលុក រុករុល ប្រហារកាប់ចាក់យ៉ាងសាហាវឥតត្រាប្រណី ទៅលើកងទ័ពព្រះរាជា និង ប្រជាពលរដ្ឋស្លូតត្រង់ ទាំងប្រុសស្រីទាំងចាស់ ទាំងក្មេង ។ ក្នុងគ្រានោះ ព្រះមហាក្សត្រព្រះចក្រព័ត្រ ដែលកំពុងដែលមានជម្ងឺយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ផ្ទំនៅលឺព្រះទែន កាលបើលឺសូរស្នូរ អាវុធប៉ះ ទង្គិចគ្នា ឃើញភ្លើងកំពុងតែឆាបឆេះព្របរមរាជវាំង លឺសូរ សម្លេងស្រែកហ៊ោរ កញ្ជ្រៀវអឺងកង លាយឡំដោយការយំយែក ស្រែកឈឺចុកចាប់ព្រះអង្គខំប្រឹង ងើបឈរដេកព្រះខ័ន ដើម្បីចេញទៅតស៊ូ។ តែព្រះអង្គត្រូវដួលធ្លាក់មកលើព្រះក្រឡាបន្ទំវិញ ហើយសុគតក្នុងគ្រានោះទៅ។
សូមរង់ចាំអានបន្ត ប្រវត្តិលោកតាដំបងក្រញូង
